• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یحیی بن خالد برمکی (مقاله‌دوم)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: یحیی بن خالد برمکی.


یحیی بن خالد برمکی (۱۲۰-۱۹۰ق)، کاتب، معلم، مربی‌ هارون الرشید، وزیر و مسئول اداره امور مملکت و مردم در دوران خلافت هارون بود.
وی به دستور هارون مامور به شهادت رساندن امام موسی کاظم (علیه‌السّلام) شد.



ابوعلی یحیی بن خالد بن برمک برمکی فارسی، به سال ۱۲۰ق به دنیا آمد و معلم و مربی‌ هارون الرشید عباسی (خلافت ۱۷۰-۱۹۳ق) بود.
هارون پسر خوانده یحیی، و یحیی پدر رضاعی او محسوب می‌شد. زمانی نیز مهدی عباسی (خلافت ۱۵۸-۱۶۹ق) یحیی را کاتب خود کرد.


هنگامی که‌ هارون به خلافت رسید، او را به وزارت خود انتخاب کرد و اداره امور مملکت و مردم را به او سپرد و از این جهت انگشتر خویش را چون نمادی از تفویض و تایید این امور، در انگشت وی کرد.
ایشان که از رجال برجسته سیاسی حکومت‌ هارون بود و نامش زبانزد و شهره خاص و عام شده بود، پس از قتل پسرش جعفر بن یحیی به دست‌ هارون مورد غضب‌ هارون قرار گرفت و به زندان افتاد.


گفته شده که دستور به شهادت رساندن امام کاظم (علیه‌السّلام) نیز به یحیی واگذار، و او مامور اجرای آن گردید. او نیز سندی بن شاهک را مامور کرد که امام (علیه‌السّلام) را با سم به شهادت رساند.


به گفته الندیم، یحیی بن خالد اولین کسی است که تفسیر و ترجمه کتاب المجسطی بطلمیوس را به عربی برعهده گرفته و تفاسیر دیگران به پای او نمی‌رسد.


یحیی سرانجام پس از گذران ۷۰ یا ۷۴ سال عمر در سال ۱۹۰ق در زندان رافقه درگذشت. پسرش فضل بر وی نماز گزارد و جسدش در کنار رود فرات، در حومه هرثمه به خاک سپرده شد. (دیگر منابع: )


۱. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۴۴.    
۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۲۲۱.    
۳. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۶، ص۴۴۱.    
۴. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۴۴.    
۵. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۶، ص۴۴۱.    
۶. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۹، ص۸۹.    
۷. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۱۴۴.    
۸. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۲۲۱.    
۹. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۲۲۷.    
۱۰. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۹، ص۱۸۸.    
۱۱. شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۴۱-۲۴۲.    
۱۲. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۳۲۹.    
۱۳. ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۱۹۸.    
۱۴. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۱، ص۲۳۸.    
۱۵. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۲۲۸.    
۱۶. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۹، ص۱۸۸.    
۱۷. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۹، ص۱۹۲.    
۱۸. ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایه، ج۱۰، ص۲۰۵.    
۱۹. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۶، ص۲۲۸.    
۲۰. ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم، ج۹، ص۱۹۲.    
۲۱. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۳۹۳.    
۲۲. نمازی شاهرودی، علی، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۸، ص۲۰۲.    
۲۳. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۲۱، ص۴۹.    
۲۴. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۵۹۴.    
۲۵. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۲، ص۱۸۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی برمکی»، ج۱، ص۸۳۷.






جعبه ابزار