• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

یحموم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





يَحْموم (به فتح یاء و سکون حاء)، از واژگان قرآن کریم به معنای دود است.



يَحْموم به معنی دود است.


(وَاَصْحابُ الشِّمالِ ما اَصْحابُ الشِّمالِ)(فِی سَمُومٍ وَ حَمِیمٍ‌)(وَ ظِلٍّ مِنْ‌ یَحْمُومٍ‌) صحاح آن را دود و قاموس هر شی‌ء سیاه گفته است. در اقرب الموارد دود و هر شی‌ء سیاه آمده،
[۱۱] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
راغب و طبرسی شی‌ای که از سوختن پیه به وجود آید معنی کرده‌اند. راغب علّت تسمیه آن را حرارت شدید و یا سیاهی که در آن هست احتمال می‌دهد. معنی‌ آیه چنین است: «اصحاب شمال چه اصحاب شمال؟ در آتشی نافذ و در آب جوشانند و در سایه‌ای از دود غلیظ.»


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۸۴.    
۲. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۲۳.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۵۰.    
۴. واقعة/سوره۵۶، آیه۴۱-۴۳.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۱۹، ص۱۲۴.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۱۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۶۱.    
۹. جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح تاج اللغة، ج۵، ص۱۹۰۶.    
۱۰. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۱۰۱.    
۱۱. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۱۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۵.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۳۶۷.    
۱۴. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «یحموم»، ج۲، ص۱۸۴-۱۸۵.    



جعبه ابزار