در تورات، در کتاب حزقیل (فصل ۳۸و۳۹) و در کتاب رؤیای یوحنا (فصل ۲۰) از آن‌ها به گوگ و ماگوگ یاد شده است که معرب آن یاجوج و ماجوج است. به گفتۀ صاحب المیزان، از مجموع گفته‌های تورات استفاده می‌شود که ماجوج یا یاجوج و ماجوج، گروه یا گروه‌های بزرگی بودند که در دوردست‌ترین نقطۀ شمال آسیا زندگی می‌کردند. آنان مردمی جنگجو و غارتگر بودند.
دلیل‌های فراوانی از تاریخ در دست است که در منطقۀ شمال شرقی زمین، در نواحی مغولستان در زمان‌های گذشته، گویی چشمۀ جوشانی از انسان وجود داشته است. مردم این منطقه به سرعت زاد و ولد می‌کردند و پس از کثرت و فزونی به سمت شرق، یا جنوب سرازیر می‌شدند و همچون سیل روانی این سرزمین‌ها را زیر پوشش خود قرار می‌دادند، و به تدریج در آن جا ساکن می‌گشتند. به نظر می‌رسد یاجوج و ماجوج از همین قبایل وحشی بوده‌اند که مردم قفقاز، هنگام سفرکورش به آن منطقه، تقاضا کردند از آنان جلوگیری کند. او نیز به کشیدن سد معروف ذو القرنین اقدام کرد.
در روایاتی چند پراکنده شدن یاجوج و ماجوج بر روی زمین، در کنار خروج دجال و نزول حضرت عیسی (علیه‌السّلام) ذکر شده است؛ پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم): لا تقوم الساعة حتی تکون عشر آیات الدجال و الدخان و طلوع الشمس من مغربها و دابة الارض و یاجوج و ماجوج و ثلاثة خسوف خسف بالمشرق و خسف بالمغرب و خسف بجزیرة العرب و نار تخرج من قعر عدن تسوق الناس الی المحشر:
ممکن است گفته شود: مقصود از یاجوج و ماجوج، افراد شرور با ویژگی خاص نیست؛ بلکه می‌تواند این حقیقت در هرگروهی باشد که در آخر الزمان مقابل حق می‌ایستند و اقدام به شرارت می‌کنند.
