کُفور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کُفور (به ضم کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای جحود و
انکار است. این لفظ سه بار در
قرآن آمده است.
کُفور:
مصدر به معنی
جحود و
انکار است.
از
راغب نقل شد که در انکار
دین و انکار
نعمت به کار رود.
(وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ فِی هذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ فَاَبی اَکْثَرُ النَّاسِ اِلَّا کُفُوراً) ظاهرا مراد از آن انکار دینی است یعنی: «از هر مثل در این قرآن آوردیم ولی بسیاری از مردم جز انکار
حق نکردند».
ایضا:
(وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا) (ما اين
آیات را به صورت‌هاى گوناگون براى آنان بيان كرديم تا متذكّر شوند، ولى بيشتر مردم از هر كارى جز انكار و
کفر ابا دارند)
و
(وَ جَعَلَ لَهُمْ اَجَلًا لا رَیْبَ فِیهِ فَاَبَی الظَّالِمُونَ اِلَّا کُفُوراً) (و براى آنان سرآمدى قطعى -كه شكى در آن نيست- قرار داده؛ امّا ستمكاران، جز كفر و انكار را ابا داشتند)
این لفظ سه بار در
قرآن آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کفر"، ج۶، ص۱۲۳.
