کَلام (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَلام (به فتح کاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای مطلق سخن و دستور است.
کَلِم (به فتح کاف و کسر لام) جمع
کلمه است و چهار بار در قرآن آمده و شامل
اسم و
فعل و
حرف است و به کمتر از سه
کلمه اطلاق نمی‌شود.
کَلام و
کَلِم در استعمال
قرآن مطلق سخن و دستور است.
(وَ قَدْ كَانَ فَريقٌ مِّنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلامَ اللّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ) (با اين‌كه عدّه‌اى از آنان سخنان خدا را مى‌شنيدند و پس از فهميدن آن را
تحریف مى‌كردند.)
(إِنّی اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النّاسِ بِرِسالاَتی وَ بِكَلامی) ((
خداوند) فرمود: «اى
موسی! من تو را با رسالت‌هاى خويش (و با سخن گفتنم با تو) بر مردم برترى دادم و برگزيدم...»)
می‌شود گفت:
کلام در این
آیه مصدر است یعنی من تو را برگزیدم به دستورهای خودم و به سخن گفتنم با تو.
کَلِم به فتح کاف و کسر لام جمع
کلمه است و چهار بار در قرآن آمده و شامل اسم و فعل و حرف است و به کمتر از سه
کلمه اطلاق نمی‌شود.
(إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ) (سخنان پاكيزه به سوى او صعود مى‌كند.)
کلم چهار بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کلام»، ج۶، ص۱۴۶.
