کَظْم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَظْم: (وَ الْکَاظِمینَ الْغَیْظَ) «کَظْم» در لغت به معنای
بستن سر مشکی است که از آب پر شده باشد، و به طور کنایه در مورد کسانی که از خشم و
غضب پر می‌شوند، و از اعمال آن خودداری می‌نمایند به کار می‌رود.
(الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ) (همان كسانى كه در توانگرى و تنگدستى،
انفاق مى‌كنند؛ و خشم خود را فرو مى‌برند؛ و از خطاى مردم درمى‌گذرند؛ و
خدا نیکوکاران را دوست دارد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه (غيظ) به معناى هيجان طبع براى
انتقام در اثر مشاهده پى در پى ناملايمات است، به خلاف غضب كه به معناى اراده انتقام و يا
مجازات است، و به همين جهت است كه گفته مى‌شود: خداى تعالى غضب مى‌كند، ولى گفته نمى‌شود خداى تعالى غيظ مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کَظْم»، ص۴۶۱.
