کَشْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَشْف (به فتح کاف و سکون شین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای اظهار شى‌ء و ازاله شى‌ء است.
كَشْف (مثل عقل) به معنای اظهار شى‌ء و ازاله شى‌ء است: «كشف الشى‌ء: اظهره- كشف الله غمّه: ازاله»
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«أَلاَ إِنَّ اللهَ قَدْ كَشَفَ الْخَلْقَ كَشْفَةً لاَ أَنَّهُ جَهِلَ مَا أَخْفَوْهُ مِنْ مَصُونَ أَسْرَارِهِمْ» على الظاهر «كشف» احكام خدایى است يعنى «بدانيد كه
خدا احکام را به وسيله
انبیاء به طور كامل آشكار كرده براى امتحان مردم، نه اينكه اسرار و مكنون باطن آن‌ها را نمى‌دانست.»
(شرح‌های خطبه:
) كه عمل خواهند كرد يا نه و شايد معنى كشف در اين‌جا «امتحان» باشد چنان كه
ابن میثم فرموده است.
درباره
مؤمن فرموده:
«مِصْبَاحُ ظُلُمَات. كَشَّافُ غَشَوَات، مِفْتَاحُ مُبْهَمَات دَفَّاعُ مُعْضِلاَت» «
چراغ ظلمت‌ها است، زايل كننده كورى‌ها و ضلالت‌ها است، كليد مبهمات و دفع كننده مشكلات است.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «کشف»، ج۲، ص۹۰۳.
