• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کوکب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





کَوْکَب (به فتح کاف و سکون واو) از واژگان قرآن کریم به معنی ستاره است. جمع آن کَواکِب (به فتح کاف اول و کسر کاف دوم) است.



کَوْکَب به معنی ستاره است. جمع آن کَواکِب است‌.


(فَلَمَّا جَنَّ عَلَیْهِ‌ اللَّیْلُ رَای‌ کَوْکَباً) «چون شب او را فرا گرفت ستاره‌ای دید.»
(اِنَّا زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزِینَةٍ الْکَواکِبِ‌) «ما آسمان نزدیک‌تر را با زینتی که ستارگان باشند زینت کرده‌ایم.»
در «سماء» توضیح داده شده که ظاهرا مراد از «السماء الدنیا» آسمان منظومه شمسی است و کواکب ستارگان همان منظومه است و در «رجم» و «صبح» گذشت که کواکب غیر از مصابیح است. و آیه‌ (اِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ. وَ اِذَا الْکَواکِبُ‌ انْتَثَرَتْ‌) (آن زمان كه كرات آسمان از هم شكافته شود، و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند.) در از بین رفتن کواکب صریح است.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۶۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۶۹۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-حسینی، ج۲، ص۱۶۲.    
۴. انعام/سوره۶، آیه۷۶.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۷۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۴۵.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۹۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،ج۸، ص۱۵۵.    
۹. صافات/سوره۳۷، آیه۶.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۱۲۲.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۱۸۴.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۲۹۷.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،ج۲۰، ص۴۵۶.    
۱۴. انفطار/سوره۸۲، آیه۱-۲.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۸۷.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۳.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۶۶.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۸۵.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۴۸.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کوکب»، ج۶، ص۱۶۸.    






جعبه ابزار