«کنایه از صفت» از اقسام کنایات، و آن کنایه‌ای است که با آن، خود صفت خواسته می‌شود و مقصود صفت معنوی است؛ مانند: شجاعت ، کرم، جمال و غنا، نه خصوص صفت نحوی .
در این نوع کنایه ، صفتی ذکر می‌شود و صفت مقصود و مورد نظر پوشیده می‌ماند؛ مانند: (فاصبح یقلب کفیه علی ما انفق فیها وهی خاویة علی عروشها)؛ «و او به خاطر هزینه‌ای که در آن کرده بود، دست (حسرت) بر دست می‌زد و آن باغ در و دیوارهایش فروریخته بود».
