کنایه از نسبت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کنایه از
نسبت به
اراده اثبات یا نفی یک نسبت، از طریق ذکر ملزوم آن
اطلاق می‌شود.
از اقسام کنایه، «کنایه از نسبت» است که با آن، اثبات یا نفی امری برای امری خواسته می‌شود و
صفت و
موصوف با آن گفته می‌آیند؛ ولی به نسبت موجود تصریح نمی‌شود؛ با آن که خود همین نسبت مورد نظر است؛
مانند: (وجعلوا لله شرکاء قل سموهم‌ام تنبئونه بما لا یعلم فی الارض)؛ «و برای
خداوند شریکانی قائل شدند؛ بگو نام ایشان را ببرند. آیا او را به چیزی که در
زمین (چنین چیزی) نمی‌شناسد خبر می‌دهید؟! »
؛ یعنی با شریکانی که خداوند، آن‌ها را نمی‌شناسد و اگر خدا - که به هرچه بوده و هست آگاه است - آن‌ها را نشناسد، پس آن‌ها اساسا حقیقتی ندارند. پس، نفی آن‌ها از طریق نفی لازم آن‌ها صورت گرفته است.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «کنایه از نسبت».
