کلثوم بن عمرو عتابی (رویداد‌های‌تاریخ‌اسلام‌ترمانینی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعمرو کلثوم بن عمرو عتّابی، یکی از شاعران عرب در قرن سوم قمری بود که به
طاهر بن حسین پیوست. بیشتر اشعارش در تمجید و مدح امرای عباسی و برمکی بود. او که تالیفاتی در ادبیات عرب و علم لغت داشت، سرانجام به
سال ۲۲۰ ق درگذشت.
ابوعمرو، کلثوم بن عمرو ایّوب عتابی تغلبی که نسبتش عتابی به نیای بزرگش، مالک بن عتّاب از
قبیله تغلب برمی گردد، شاعر و نویسنده‌ای ادیب بود که در سبک نگارش و به نظم آوردن کلام مهارت داشت.
او در قنّسرین بالیده و سپس به
بغداد رفت و مصاحبت
برمکیان و پس از آن، طاهر بن حسین را برگزید. او به خاطر تعریف و تمجید برمکیان از وی نزد
هارون الرشید، مقام و موقعیت ممتازی به دست آورد و آن چنان مورد توجه
یحیای برمکی قرار گرفته بود که «یحیی» به فرزندش گفت: «اگر توانستید علاوه بر آثار علمی و اشعار ابوعمرو «کلثوم»، برجستگی‌های فردی وی را بنویسید، خواهید دید که او منحصر به فرد است».
وی به وسیله
یحیی بن اکثم، به
مامون معرفی و از جایگاه خاصی برخوردار شد. او هم چنین از احترام و ستایش بزرگان و امیران بهره‌مند بود. وی در نوشته‌هایش به حسن اعتذار شهرت داشت. از تالیفات وی می‌توان: کتاب المنطق، کتاب الآداب، کتاب الفنون الحکم، کتاب الالفاظ، کتاب الخیل و چند اثر دیگر را نام برد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۴۸۷.
