کلثوم بن عمرو عتابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعمرو کلثوم بن عمرو عتابی (حدود نیمه
قرن دوم ـ
۲۲۰ق)، از شعرای مشهور و برجسته دوره
بنی عباس که وی را
ادیب، کاتب و از پیشگامان خطابه و روایت توصیف کرده‌اند.
ابوعمرو ستایش‌گر برخی خلفای عباسی بود.
ابوعمرو کلثوم
بن عمرو بن ایوب
عتابی تغلبی شامی، در حدود نیمه دوم قرن دوم هجری
در قنسرین، از شهرهای
شام زاده شد.
پس از مدتی اقامت در زادگاهش به
بغداد رفت و در آنجا رشد یافت.
کلثوم از شعرای مشهور و برجسته دوره بنی عباس به حساب می‌آید.
وی را ادیب،
کاتب و از پیشگامان خطابه و روایت توصیف کرده‌اند.
منصور نمیری از شاگردان و راویان اوست.
عتابی ستایش‌گر برخی خلفای عباسی بوده
و در قصیده‌ای در وصف
هارون (خلافت
۱۷۵-
۱۹۳ق) از روش
نابغه ذبیانی پیروی کرده است.
وقتی متهم به
زندقه و شیعه بودن شد، خلیفه احضارش نمود و با وی برخورد شدیدی کرد که موجب فرار وی به
یمن گردید، اما
فضل بن یحیی واسطه شد و برایش امان گرفت و او به بغداد بازگشت
و در سلک شاعران
برمکیان و بعدها
طاهر بن حسین درآمد.
پس از آن با
مامون (خلافت
۱۹۸-
۲۱۸ق) به
خراسان رفت و تعدادی کتاب به
زبان فارسی تدریس کرد.
سال مرگ او را به اختلاف از سال‌های
۲۰۸ تا ۲۲۰ق آورده‌اند.
آثار او عبارت‌اند از: دیوان (حدود صد ورقه) الاداب فنون الحکیم المنطق الالفاظ الاجواد و الخیل.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۳۲، برگرفته از مقاله «کلثوم
عتابی».
