محمدجعفر بن محمدطاهر کرباسی خراسانی اصفهانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمدجعفر بن محمدطاهر کرباسی خراسانی اصفهانی،
عالم فاضل و
عارف زاهد در
اصفهان می‌باشد.
آخوند ملّامحمّدجعفر کرباسی بن محمّد طاهر خراسانی،
عالم فاضل و
عارف زاهد. در سال ۱۰۸۰ق متولّد شد. ظاهراً زادگاه او محلّه «حوض کرباس»
هرات است. وی در
اصفهان به تحصیل پرداخته و به مقامات عالی
علم و
عمل دست یافت. از اساتید او اطلاعی در دست نیست. خود او در کتاب «
نوادر الاخبار» از
علّامه مجلسی و
شیخ حرعاملی به‌عنوان اساتید خود نام می‌برد. «
صاحب روضات» نیز احتمال داده است که صاحب عنوان شاگرد
ملّامحمّد تنکابنی (فاضل سراب) و استاد
ملّامحمّداسماعیل خواجوئی باشد. او مانند استادش مجلسی پیرو
مشرب اخباری بوده است. پس از حمله افغان‌ها به اصفهان و سقوط
حکومت صفویه، به
یزد مهاجرت کرده است.
به نوشته «ریاض الجنّه» آن جناب اعجوبه عهد خود بوده است. و معاصرین او کرامات بسیار و خوارق عادات بی‌شمار از او نقل می‌کنند. او از شدّت
ریاضت نفس و از فرط
جوع و
عطش، در اواخر
عمر نابینائی عارض شده بود و با وجود نابینائی مانند چشم‌داران می‌دید و ایما و اشاره مردم را درک می‌کرد. و از مغیبات خبر می‌داد و چند روز علانیّه می‌مرد و باز زنده می‌شد. و ده روز مطلقاً اکلّ و شرب نمی‌کرد، ... به مرتبه‌ای انقطاع از
دنیا داشت که مفاد: «موتوا قبل ان تموتوا» را بر عالمیان روشن کرده بود.»
آخوند کرباسی در نهایت
زهد و پارسایی زندگی می‌کرده و از راه شعربافی اعاشه می‌نموده است. وی در مسجدی واقع در محله شاه ابوالقاسم یزد اقامه جماعت می‌نموده و اکنون به مسجد آخوند کرباسی معروف است.
سال دقیق وفات او معلوم نیست. او کتاب «طباشیر» را در سال ۱۱۵۱ق نوشته و تا این سال زنده بوده است. او در یکی از آثار خود، سال وفاتش را پیش‌بینی کرده است. بر روی سنگ مزار او بدون ذکر روز و ماه، سال ۱۱۵۰ق ذکره شده است. ظاهراً این سنگ نوشته سال‌های پس از فوت او بر روی
قبر قرار داده شده و سال وفات به صورت تقریبی و با حدس و گمان سنگ قبر حک گردیده است. مزار آخوند کرباسی در قبرستان جوی هرهر یزد زیارتگاه اهل معرفت است.
کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «الاصحاب» استخراج شده از کتاب «سیر السلف» اسماعیل بن محمّد طلحی اصفهانی ۲. «اصحاب النّبی الممدوحین» ۳. «
اکلیل المنهج» در
علم رجال که در تتمیم «
منهج المقال»
میرزامحمّد استرآبادی نوشته شده است. ۴. «اصحاب امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)» ۵. «حاشیه بر کفایه الاحکام»
محقق سبزواری ۶. «طباشیر» ۸. «گوهر مراد» در
نصیحت به فرزندش که در سال ۱۱۲۳ق تالیف نموده است. ۹. «مسائل ایادی سبا» شامل پاسخ علّامه مجلسی به پرسش‌های فقهی شاگردانش بوده و در سال ۱۱۲۷ق تالیف شده و شامل ۱۲ باب بوده و از احکام طهارت شروع می‌شود و به احکام میراث و احکام متفرّقه ختم می‌شود. ۱۰. «معرفة السّلوک» به
فارسی. ۱۱. «نوادر الاخبار» که در شب سه‌شنبه ۲۹
ذیقعده ۱۱۲۲ق آن را به پایان رسانیده است. ۱۲. «الصُّحُف الادریسیّه»
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۱۳-۳۱۵.
