ویل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَيْل: (فَوَيْلٌ لِّلَّذِيْنَ كَفَرُوا) واژه‌هاى
«وَيْل»،
«ويس» و
«ويح» در
لغت عرب، در مواردى به كار مى‌رود كه شخصى به حال ديگرى تأسف مى‌خورد، منتها
«ويح» در مقام ترحم گفته مى‌شود،
«ويس» در مقام تحقير، و
«ويل» در موارد كارهاى زشت و قبيح.
«وَيْل» در
لغت عرب، در مواردى گفته مى‌شود كه فرد يا افرادى به هلاكت بيفتند، و معناى عذاب و بدبختى را مى‌دهد، و به گفته بعضى، مفهومى شديدتر از عذاب دارد.
جمعى گفته‌اند:
«ويل»،
چاه يا دره‌اى است در
دوزخ، ولى منظور اين گويندگان اين نيست كه در
لغت به اين معنا آمده، بلكه در حقيقت بيان مصداق است.
«وَيْل» را بعضى به معناى «هلاكت»، بعضى به معناى «انواع عذاب» و بعضى آن را به معناى «وادى پر عذابى در جهنم» نيز تفسير كرده‌اند.
اين كلمه معمولًا در مورد حوادث اسفناک به كار مى‌رود، در
سوره «مرسلات» حكايت از سرنوشت دردناک تكذيب‌كنندگان در آن روز مى‌كند.
و در
سوره «مطففین» به معناى «شرّ»، يا «غم»، و «اندوه» يا «هلاكت»، يا «عذاب دردناک»، و يا «وادى سخت و سوزانى در دوزخ» است، و معمولًا اين واژه به هنگام نفرين و بيان زشتى چيزى به كار مى‌رود، و يا اين كه تعبيرى است كوتاه اما مفاهيم زيادى را تداعى مى‌كند.
ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با
وَيْل:
(فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ) (پس واى بر كسانى كه
کافر شدند از روزى كه به آن وعده داده مى‌شوند!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: آیه هشدارى است به اينكه اين ذنوب و نصيب در روز قيامت براى آنان محقق و حتمى است، هر چند كه زودرس شدن قسمتى از آن در همين دنيا ممكن باشد، و
قیامت روزى است كه براى آنان به غير از
ويل و هلاكت چيزى نيست، و آن همان روزى است كه وعده‌اش داده شده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ) (واى در آن روز بر تكذيب كنندگان.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
ويل به معناى هلاكت است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
(وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ) (واى بر كم‌فروشان!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين سوره با تهديد اهل تطفيف و كم‌فروشى در كيل و وزن آغاز شده و كم‌فروشان را تهديد مى‌كند به اينكه در يوم عظيم كه روز قيامت است براى جزا مبعوث مى‌شوند.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ویل»، ص۶۱۸.
