علاء بن زیاد حارثی از برادرش عاصم بن زیاد پیش امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) شکایت کرد که و گفت برادرم عبايى پوشيده و از دنيا كناره گرفته است. امام به او فرمود: «وَیْحَکَ إِنّی لَسْتُ کَأَنْتَ إِنَّ اللَّهَ تَعالَی فَرَضَ عَلَی أَئِمَّهِ الْعَدْلِ أَنْ یُقَدِّروا أَنْفُسَهُمْ بِضَعَفَهِ النّاسِ کَیْلا یَتَبَیَّغَ.»
«واى بر تو! من مثل تو نيستم (وظيفه من غير از شماست) خداوند بر پيشوايان حق و عدالتواجب شمرده كه بر خود سخت گيرند و همچون طبقه ضعيف مردم باشند، تا ندارى فقیر او را به هيجان نياورد كه سر از فرمان خداوند بر تابد.»
