وَهَب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَهَب (به فتح واو و هاء) و
وَهْب (به سکون هاء) و
هِبَة (به کسر هاء و فتح باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بخشیدن و دادن به غیر
عوض است.
شش مورد از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَهَب و
وَهْب به معنای بخشیدن و دادن به غیر عوض است.
یکی از مورد که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
مردى در محضر آن‌حضرت به مردى ديگر كه پسرى بر او زائيده شده بود اين‌طور مبارک‌باد گفت: اين گزيده سوار بر تو مبارک‌باد، امام (صلوات‌اللّه‌عليه) فرمود: اين طور بگو:
«شَكَرْتَ الْواهِبَ، وَبورِكَ لَكَ في الْمَوْهوبِ، وَبَلَغَ أَشُدَّهُ، وَرُزِقْتَ بِرَّهُ.» «
شکر بخشنده را بگذار و بخشوده شده بر تو مبارک باد، اميدوارم بزرگ شود و از نيكوكاريش بهره‌گيرى.»
(شرح‌های خطبه:
)
دو مورد از اين ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وهب»، ج۲، ص۱۱۶۵.
