وهّاب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وهّاب: (رَبِّكَ الْعَزيزِ الْوَهَّابِ) «وهّاب» از مادّه «
هِبَة»
صیغه مبالغه و به معناى بسيار بخشنده است،
اشاره به اين كه: نبوت تنها يک موهبت نيست، بلكه موهبت‌هاى متعددى است كه دست به دست هم مى‌دهد، تا كسى بتواند عهده‌دار آن منصب گردد، موهبت
علم،
تقوا،
عصمت،
شجاعت و
شهامت.
(أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّكَ الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ) (مگر خزاين رحمت پروردگار توانا و بخشنده‌ات نزد آنهاست (تا به هر كس ميل دارند بدهند)؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اگر در ذيل كلام فرمود: «
الْعَزِيزِ الْوَهَّابِ»، براى اين بود كه خلاصه گفتار را تاييد كند. و معنايش اين است كه هيچ سهمى از خزانه‌هاى رحمت خدا به دست ايشان نيست براى اينكه خدا عزيز است، يعنى مقامش منيع است و احدى در كار او نمى‌تواند دخالت كند و نيز آنها نمى‌توانند رحمت خدا را از احدى جلوگيرى كنند، براى اينكه خدا وهاب، و بسيار بخشنده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وهّاب»، ص۶۱۸.
