• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَصَب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَصَب (به فتح واو) از واژگان نهج‌البلاغه به معنای درد و مرض دائم است. دو مورد از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.



وَصَب به معنای درد و مرض دائم است.


مورادی که در نهج‌البلاغه استفاده شده‌اند به شرح ذیل می‌باشند.

۲.۱ - خطبه ۱

در وظائف انبیاء فرموده است: «وَيُروهُمْ آياتِ الْمَقْدِرَةِ: مِنْ سَقْف فَوْقَهُمْ مَرْفوع، وَمِهاد تَحْتَهُمْ مَوْضوع، وَمَعايِشَ تُحْييهِمْ، وَآجال تُفْنيهمْ، وَأَوْصاب تُهْرِمُهُمْ، وَأَحْداث تَتابَعُ عَلَيْهِمْ.»«و آیات قدرت خداى را به آنان نشان دهند: آن سقف بلند پايه آسمان كه بر فراز آن‌ها قرار گرفته، و اين گاهواره زمين كه در زير پاى آن‌ها گسترده، و وسائل معيشتى كه آن‌ها را زنده نگه مى‌دارد، و اجل‌هايى كه آن‌ها را فانى مى‌سازد و مشكلات و رنج‌هايى كه آن‌ها را پير مى‌كند، و حوادثى كه پى در پى بر آنان وارد مى‌گردد، (همه آن‌ها را به آن‌ها گوشزد كنند.» (شرح‌های خطبه: )

۲.۲ - خطبه ۸۳

درباره مردگان فرموده: «ثُمَّ اُدْرِجَ فی اَکْفانِهِ مُبْلِساً وَ جُذِبَ مُنْقاداً سَلِساً ثُمَّ اُلْقیَ عَلَی الاَْعَوادِ رَجیعَ وَصِب وَ نِضْوَ سَقَم.»«سپس او را مایوسانه در کفن می‌پیچند و در حالی که آرام و تسلیم است بر می‌دارند و بر روی چوب‌های تابوت می‌افکنند، خسته و کوفته و لاغر به سفر آخرت که در پیش دارد می‌رود.» (شرح‌های خطبه: )


سه مورد از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۴۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۷۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۸۰.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۷۷۶.    
۵. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۷۹۷.    
۶. زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، ج۴، ص۳۴۳.    
۷. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۳۴.    
۸. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۸.    
۹. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۳، خطبه ۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۱.    
۱۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۰۶.    
۱۲. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۴۱۱.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱، ص۲۱۷.    
۱۴. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲، ص۱۵۱.    
۱۵. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱، ص۱۱۳.    
۱۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۶۰.    
۱۷. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۴۲.    
۱۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۱۳، خطبه۸۳.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۵۹، خطبه۸۳.    
۲۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۵۳.    
۲۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۶۰.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۳، ص۴۳۷.    
۲۳. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۳۴.    
۲۴. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۲۷۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وصب»، ج۲، ص۱۱۴۰.    






جعبه ابزار