وَسَطنَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَسَطنَ:(فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا) «وَسَطنَ» از مادۀ «وسط» (بر
وزن بسط) و «وساطت» به معنى «در ميان قرار گرفتن و در ميان افتادن» است.
منظور از جمله:
(فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً) سوگند به اسب‌هايى است كه ناگهان در ميان
دشمن ظاهر مى‌شوند و هجوم آن‌ها چنان برق‌آسا و غافل‌گيرانه است كه در چند لحظه صفوف دشمن را از هم مى‌شكافند.
بعضى گفته‌اند: منظور قرار دادن دشمن در حلقۀ محاصره است، ولى اين
تفسیر در صورتى صحيح است كه جملۀ «فوسطن» با تشديد سين خوانده شود در حالى كه
قرائت مشهور چنين نيست، بنابراين صحيح همان معنى اول است.
به موردی از کاربرد «وَسَطنَ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا) «و ناگهان در ميان جمع دشمن ظاهر شدند.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً) كلمه وسط كه
مصدر فعل وسطن است، به معناى توسط- در وسط قرار گرفتن- است.
و
ضمیر (بِهِ ) به
صبح بر مى‌گردد، و حرف باء به معناى حرف فى است، كه در اين صورت معنا چنين مى‌شود: پس در وقت صبح در وسط جمع قرار گرفتند.
ممكن هم هست ضمير به كلمه
نقع برگردد، و حرف با براى ملابسه باشد، كه در اين صورت معنا چنين مى‌شود:
پس در هنگام صبح دسته جمعى در وسط غبار قرار گرفتند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وسطن»، ج۴، ص ۶۶۱.
