وَجْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَجْف (به فتح واو و سکون جیم) و
وُجوف (به ضم واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
اضطراب است. مواردى از آن در
نهج البلاغه آمده است.
وَجْف و
وُجوف به معنای اضطراب است.، وجف الشى‌ء: اضطرب» سرعت سير و دويدن شتر و اسب را نيز گويند: «وجف الفرس و البعير: عدا»
درباره مردان
خدا فرموده:
«مَضَوْا قُدُماً عَلَى الطَّرِيقَةِ، وَ أَوْجَفُوا عَلَى الْـمَحَجَّةِ، فَظَفِرُوا بَالْعُقْبَى الْدَّائِمَةِ» «در راه حق به جلو رفتند و در رفتن راه حق سرعت كردند، پس به عاقبت دائمى رسيدند.»
(شرح‌های خطبه:
) «قدم» مثل عنق رفتن به جلو و «اوجفوا» يا لازم است و يا تقديرش «اوجفوا نفوسهم» مى‌باشد.
درباره كار
طلحه و
زبیر در جريان قتل
عثمان به اهل
کوفه مى‌نويسد:
«إِنَّ النَّاسَ طَعَنُوا عَلَيْهِ... وَكَانَ طَلْحَةُ وَالزُّبَيْرُ أَهْوَنُ سَيْرِهِمَا فِيهِ الْوَجيِفُ وَأَرْفَقُ حِدَائِهِمَا الْعَنِيفُ، وَكَانَ مِنْ عَائِشَةَ فِيهِ فَلْتَةُ غَضَب» «مردم كارهاى عثمان را بر او خرده گرفتند، طلحه و زبير نيز آسان‌ترين سيرشان در شورانيدن مردم بر عثمان سخت و سريع بود، و آرام‌ترين ندايشان شديد و قوى بود و
عائشه نيز بر او
غضب ناسنجيده‌اى داشت.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردى از آن در
نهج البلاغه آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وجف»، ج۲، ص۱۱۲۲.
