خداوند در اين آيات به ذكر سه موهبت از مواهب خاص خود نسبت به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) پرداخته است. در روايتى از امام رضا (علیه‌السلام) مى‌خوانيم كه در تفسیر اين آيات چنين فرمود: «آيا تو را یتیم يعنى فردى بى‌نظير در ميان مخلوقات خود نيافت و سپس مردم را در پناه تو قرار داد؟ و تو را گمشده و ناشناخته در ميان قومى يافت كه مقام فضل تو را نمى‌دانستند و خدا آن‌ها را به سوى تو هدایت كرد، تو را سرپرست اقوامى در علم و دانش قرار داد و آن‌ها را به وسيله تو بى‌نياز ساخت.» البته اين حدیث ناظر به بطون آيه است وگرنه ظاهر آيات همان است كه در تفاسير آمده است.
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرمایند: (وَ وَجَدَكَ عائِلًا فَأَغْنى) كلمه عائل به معناى تهى‌دستى است كه از مال دنيا چيزى ندارد، و رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) همين طور بود، و خداى تعالى او را بعد از ازدواج با خدیجه دختر خویلد بى‌نياز كرد، و خديجه تمامى اموالش را با همه كثرتى كه داشت به آن جناب بخشيد.
