وجد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَجْد (به فتح واو و جیم)،
جُدَّة (به ضم جیم و تشدید دال)،
وَجَد (به فتح واو و جیم)،
وُجْد (به ضم واو)،
وُجُود (به ضم واو و جیم) و
وُجْدان (به کسر واو) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پيدا كردن، رسيدن، دست يافتن و غيره است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره قيامت از این واژه استفاده نموده است.
وَجْد،
جُدَّة،
وَجَد،
وُجْد،
وُجُود و
وُجْدان به معنای پيدا كردن، رسيدن، دست يافتن و غيره آمده است. و آن در
خدا به معنى
علم آيد.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
قیامت فرموده:
«وَ ذلِكَ يَوْمٌ يَجْمَعُ اللهُ فِيهِ الاَْوَّلِينَ والاْخِرِينَ... فَأَحْسَنُهُمْ حَالاً مَنْ وَجَدَ لِقَدَمَيْهِ مَوْضِعاً»(آن (
رستاخیز) روزى است كه خداوند اولين و آخرين را...نيكوترين و خوشحال‌ترين افراد در آن روز كسى است كه جاى پايى پيدا كند...)
(شرح‌های خطبه:
)
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وجد»، ج۲، ص۱۱۲۱.
