وَجْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَجْد (به فتح واو و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای پيدا كردن، رسيدن، دست يافتن و غيره است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره قيامت از این واژه استفاده نموده است.
وَجْد،
جُدَّة (به ضم جیم و تشدید دال)،
وَجَد (به فتح واو و جیم)،
وُجْد (به ضم واو)،
وُجُود (به ضم واو و جیم) و
وُجْدان (به کسر واو)
به معنای پيدا كردن، رسيدن، دست يافتن و غيره آمده است.
و آن در
خدا به معنى
علم آيد.
به یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره
قیامت فرموده:
«وَ ذلِكَ يَوْمٌ يَجْمَعُ اللهُ فيهِ الاَْوَّلينَ و الاْخِرينَ... فَأَحْسَنُهُمْ حالاً مَنْ وَجَدَ لِقَدَمَيْهِ مَوْضِعاً.» «آن (
رستاخیز) روزى است كه خداوند اولين و آخرين را...نيكوترين و خوشحال‌ترين افراد در آن روز كسى است كه جاى پايى پيدا كند.»
مواردی متعدد از این ماده در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وجد»، ج۲، ص۱۱۲۱.
