وفق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَفْق ( به فتح واو) و
وِفْق (به کسر واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای مطابقت میان دو چیز است.
مشتقات
وَفْق و
وِفْق که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
وِفاقاً ( به کسر واو) به معنای موافق و برابر؛
یُوَفِّقِ ( به ضم یاء و فتح واو) به معنای توافق، موافقت و اصلاح؛
ما تَوْفِیقِی ( به فتح تاء و سکون واو) به معنای اصلاح کردنم نیست.
وَفْق و
وِفْق (بر وزن فلس) به معنای مطابقت میان دو چیز است.
راغب آن را به کسر واو گفته است.
به مواردی از
وَفْق و
وِفْق که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اِلَّا حَمِیماً وَ غَسَّاقاً • جَزاءً وِفاقاً) «آب جوشان و چرک کیفری است موافق و برابر اعمالشان.»
وفاق مصدر از برای فاعل است یعنی «جزاء موافقا»
(اِنْ یُرِیدا اِصْلاحاً یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنَهُما) «اگر
زن و
شوهر خواستار اصلاح شوند
خدا میان آن‌ها موافقت ایجاد کند و اصلاح نماید.»
(اِنْ اُرِیدُ اِلَّا الْاِصْلاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَ ما تَوْفِیقِی اِلَّا بِاللَّهِ) «جز اصلاح مقصدی ندارم آن‌چه بتوانم و اصلاح کردنم نیست مگر به یاری خدا.»
توفیق ایجاد موافقت میان دو چیز یا چیزها است از آن جهت اصلاح نیز معنی شده است. مراد از توفیق آن بود که میان آن قوم و پذیرفتن حق موافقت ایجاد کند. توفیق در آیه همان اصلاح است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وفق»، ج۷، ص۲۲۹.
