وطؤ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَطْؤ (به فتح واو و سکون طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای زیر پا گذاشتن و قدم نهادن است. این واژه دارای مشتقاتی است که در آیات
قرآن به کار رفته است؛ مانند:
مُواطاة (به ضم میم و فتح واو) به معنای توافق و برابری.
وَطْؤ (بر وزن فلس) به معنای زیر پا گذاشتن و قدم نهادن است. «وَطِئَهُ برجله: علاه بها و داسه».
(وَ لا یَطَؤُنَ مَوْطِئاً یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَ لا یَنالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا اِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صالِحٌ) «قدم نمی‌نهند و وارد نمی‌شوند به زمینی که
کفار را خشمگین می‌کند و از دشمنی به مقصودی نمی‌رسند مگر آنکه به آنها
عمل صالح نوشته می‌شود.» موطئا زمین را گویند که زیر پا می‌ماند.
(وَ اَرْضاً لَمْ تَطَؤُها) «و زمینی که به آن قدم ننهادید.»
(اِنَّ ناشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ اَشَدُّ وَطْئاً وَ اَقْوَمُ قِیلً)ا
«
عبادت شب محکم‌تر است در قدم گذاشتن به عبادت خدا (یا محکم‌تر است در ثبات قدم) و قویتر است از لحاظ گفتار در
حضور قلب و توجّه.»
مُواطاة (به ضم میم و فتح واو) به معنای توافق و برابری است.
(یُحِلُّونَهُ عاماً وَ یُحَرِّمُونَهُ عاماً لِیُواطِؤُا عِدَّةَ ما حَرَّمَ اللَّهُ) «
ماه حرام را سالی
حلال و سالی
حرام می‌کنند تا موافق و برابر کنند با عددی که
خدا حرام کرده است.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وطی»، ج۷، ص۲۲۵.
