وسد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَسَّد (به فتح واو و تشدید سین) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای قرار دادن زیر
سر انسان است. سه مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَسَّدَبه معنای قرار دادن زیر سر انسان است.
مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شدند به شرح ذیل می‌باشند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در هنگام
دفن فاطمه (علیها‌سلام) خطاب به
حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بیان می‌دارد:
«قَلَّ يا رَسولَ اللهِ، عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْري... إِلاّ أَنَّ لي في التَّأَسّيِ بِعَظيمِ فُرْقَتِكَ، وَفادِحِ مُصيبَتِكَ، مَوْضِعَ تَعَزّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ في مَلْحودَةِ قَبْرِكَ، وَفاضَتْ بَيْنَ نَحْري وَصَدْري نَفْسُكَ.»«اى
پیامبر! از فراق دختر برگزيده و پاكت پيمانه صبرم لبريز شده و طاقتم از دست رفته است، امّا پس از رو به رو شدن با
مرگ و
رحلت تو هر مصيبتى به من برسد كوچک است. (فراموش نمى‌كنم) با دست خود، تو را در ميان
قبر قرار دادم و هنگام رحلت سرت بر سينه‌ام بود كه
قبض روح شدى.»
(شرح‌های خطبه:
)
درباره
اولیاءالله فرموده:
«طوبَى لِنَفْس أَدَّتْ إِلَى رَبِّها فَرْضَها، وَ عَرَكَتْ بِجَنْبِها بُؤْسَها وَ هَجَرَتْ في اللَّيْلِ غُمْضَها حَتَّى إِذا غَلَبَ الْكَرَى عَلَيْها افْتَرَشَتْ أَرْضَها وَتَوَسَّدَتْ كَفَّها.» «خوشا به حال آن كس كه وظيفه واجبش را نسبت به پروردگارش ادا كرده، سختى و مشكلات را
تحمّل نموده،
خواب را در
شب كنار گذارده، تا آن‌گاه كه بر او غلبه كند، روى
زمین دراز بكشد و دست زير سر بگذارد و استراحت كند.»
(شرح‌های نامه:
)
امام علی (علیه‌السلام) درباره
عیسی (علیه‌السلام) فرموده:
«فَلَقَدْ كانَ يَتَوَسَّدُ الْحَجَرَ، وَيَلْبَسُ الْخَشِنَ.» «آن حضرت به
سنگ تکیه می‌کرد، لباس زبر می‌پوشید و طعام بی‌خورش می‌خورد.»
(شرح‌های خطبه:
)
سه مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وسد»، ج۲، ص۱۱۳۴.
