• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ودود (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَدود (به فتح واو و ضم دال) از واژگان قرآن کریم به معنای دوست دارنده و از اسماء حسنی است.
این واژه دو بار بیشتر در قرآن مجید نیامده است.



وَدود به معنای دوست دارنده و از اسماء حسنی است.


به مواردی از وَدود که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - وَدُودٌ (آیه ۹۰ سوره هود)

(اِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ‌ وَدُودٌ)
(پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه‌كار) است!»)


۲.۲ - الْوَدُودُ (آیه ۱۴ سوره بروج)

(وَ هُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ)
(و او آمرزنده و دوستدار (مؤمنان) است.)



این واژه دو بار بیشتر در قرآن کریم نیامده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۹۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۵۹.    
۴. هود/سوره۱۱، آیه۹۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۳۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۵۶۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۳۷۴.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۱۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۸۷.    
۱۰. بروج/سوره۸۵، آیه۱۴.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۹۰.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۴۲۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۵۳.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۴۲۶.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۱۰.    
۱۶. هود/سوره۱۱، آیه۹۰.    
۱۷. بروج/سوره۸۵، آیه۱۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ودود»، ج۷، ص۱۹۳.    






جعبه ابزار