هَکَعَ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَكَعَ (به فتح هاء و کاف)
تَهْکَع از
واژگان نهج البلاغه به معنای
انهدام،
سقوط و
شکستن است.
یک مورد از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هَكَعَ تَهْکَع به معنای انهدام، سقوط و شكستن است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
از زبانحال مردگان نقل مى‌كند كه گويند:
«فَقالوا: کَلَحَتِ الْوُجوهُ النَّواضِرُ... وَ تَهَکَّعتْ عَلَیْنا الرُّبوعُ الصُّموتُ فانْمَحَتْ مَحاسِنُ اَجْسادِنا وَ تَنَکَّرَتْ مَعارِفُ صُوَرِنا.» «گفتند: چهره‌های تازه‌مان بد منظر گردید... خانه‌های ساکت (قبرها) ما را
مسخره کردند، زیبایی‌های بدنمان محو شد، شناخته‌های قیافه‌مان ناشناخته گردید.»
(شرح‌های خطبه:
)
در بعضی از نسخ به‌جای «تهکعت» کلمه «تهکمت» آمده است.
یک مورد از اين ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هکع»، ج۲، ص۱۱۰۲.
