هَدْی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَدْی: (وَ الْهَدْیَ وَ الْقَلائِدَ) «هَدْی» از مادّه
«هِدایة» به معنای
قربانی‌های بی‌نشان در مراسم
حج و
عمره است.
(جَعَلَ اللّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلاَئِدَ ذَلِكَ لِتَعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَأَنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ)(
خداوند،
کعبه-
بیت الحرام- را وسيله‌اى براى استوارى و سامان بخشيدن به كار مردم قرار داده؛ و همچنين
ماه حرام، و قربانيهاى بى‌نشان، و قربانيهاى نشاندار را؛ اين گونه احكام بخاطر آن است كه بدانيد خداوند، آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، مى‌داند؛ و بدانيد خدا بر هر چيزى داناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: خداى تعالى كعبه را احترام كرده و آن را بيت الحرام قرار داده، و به همين منظور بعضى از ماهها را هم حرام كرده و بوسيله حكم به وجوب حج در آن ماهها، بين ماههاى حرام و بيت الحرام ارتباط برقرار كرد.
البته در اين بين امورى را هم كه مناسب با حرمت است مانند هدى و
قلائد جعل فرمود، و غرض از همه اينها اين بود كه كعبه را پايه
حیات اجتماعى سعيدى براى مردم قرار دهد، و آن را
قبله‌گاه مردم كند، تا در نماز، دل و روى خود را متوجه آن كنند و اموات خود و
ذبیحه‌های خود را بسوى آن توجه دهند، و در هر حال احترامش نمايند و در نتيجه جمعيت واحده‌اى را تشكيل داده و جمعشان جمع و
دینشان زنده و پايدار گردد، از اقطار مختلف
گیتی و نقاط دور در آنجا گرد هم آيند و همه قسم طريق
عبادت را پيموده و منافعى را كه خصوص اين قسم عبادت براى آنان دارد به چشم خود ديده استيفا كنند، و نيز اهل عالم بشنيدن اسم آن و به گفتگوى از آن و رفته رفته نزديك شدن و ديدن آن و توجه بسوى آن
هدایت شوند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هَدْی»، ص۶۲۵.
