هون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هون: (عَلَی الاَرْضِ هَوْناً) «هون» مصدر است و به معنای نرمش،
آرامش و
عدم تکبر می‌باشد، و استعمال مصدر در معنای اسم فاعل در اینجا برای تاکید است، یعنی: آنها آنچنانند که گویی عین آرامش و بی‌تکبّرند!
(وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا) (بندگان خاصّ خداوند
رحمان، كسانى هستند كه آرام و بى تكبّر بر زمين راه مى‌روند؛ و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند و سخنان نابخردانه گويند، به آنها سلام مى‌گويند و با بزرگوارى مى‌گذرند)؛)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين آيه دو صفت از
صفات ستوده مؤمنین را ذكر كرده، اول اينكه:
(الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْن) مؤمنين كسانى هستند كه روى زمين با وقار و فروتنى راه مى‌روند و هون به طورى كه
راغب گفته به معناى
تذلل و
تواضع است بنا بر اين، به نظر مى‌رسد كه مقصود از راه رفتن در زمين نيز
کنایه از زندگى كردنشان در بين مردم و معاشرتشان با آنان باشد.
پس مؤمنين، هم نسبت به خداى تعالى تواضع و تذلل دارند و هم نسبت به مردم چنينند، چون تواضع آنان مصنوعى نيست، واقعا در اعماق دل، افتادگى و تواضع دارند و چون چنينند ناگزير، نه نسبت به خدا
استکبار مى‌ورزند و نه در زندگى مى‌خواهند كه بر ديگران
استعلاء كنند و بدون
حق، ديگران را پائين‌تر از خود بدانند و هرگز براى به دست آوردن
عزت موهومى كه در دشمنان خدا مى‌بينند در برابر آنان
خضوع و اظهار ذلت نمى‌كنند. پس خضوع و تذللشان در برابر مؤمنين است نه
کفار و دشمنان خدا، البته اين در صورتى است كه به گفته
راغب كلمه هون به معناى تذلل باشد. و اما اگر آن را به معناى
رفق و مدارا بدانيم معناى آيه اين مى‌شود كه: مؤمنين در راه رفتنشان تكبر و تبختر ندارند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «هون»، ص۶۲۷.
