سیداحمد علامه هندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سیداحمد علامه هندی از علمای مبارز
شیعه هندوستان در
قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی بوده است.
وی در ۱۸ ذیحجه ۱۲۹۵ ق در شهر لکهنو به
دنیا آمد. در ماه
صفر ۱۲۹۸ ق همراه پدرش به
عراق رفت و در آنجا تحصیلات دینی خود را آغاز کرد. کتب درسی را نزد
میرزا محمدحسن کشمیری، مولوی سید محمد، مولوی سرفراز حسین و مولوی سیدعلی محمد و دیگران فراگرفت. پس از آن چند بار دیگر به عراق
سفر کرد و از مراجع بزرگی مانند آیات عظام:
آخوند خراسانی،
سیدکاظم طباطبایی و
شیخ الشریعه اصفهانی اجازه اجتهاد گرفت.
وی در ۱۳۲۸ ق، انجمنی به نام «یادگار علما» در لکهنو تاسیس کرد، و سه سال بعد مدرسه مذهبی جعفریه را بنا نهاد که در آن حدود یکصد تا یکصد و بیست و پنج محصل در علوم جدید و قدیم تحصیل می‌کردند. در جریان
جنگ جهانی اول خدمات فراوانی برای مردم عراق انجام داد و در ۱۳۳۵ ق به منظور تبلیغات دینی، «انجمن دارالتبلیغ» را تاسیس کرد.
سیداحمد عالمی عامل، مدبر و متفکر بود. در جریان جنگ جهانی اول، به سبب هجوم انگلیسی‌ها به عراق، نفرت زیادی در میان مردم
مسلمان عراق از انگلیسی‌ها پدید آمده بود. او در راستای حفظ حقوق مردم عراق، با کنسولگری بریتانیا در عراق به مخالفت برخاست و مبالغ هنگفتی که از لکهنو به عراق فرستاده می‌شد را به مصارف لازم می‌رساند. وی در شهرها و روستاها به تبلیغ می‌پرداخت و برای اثبات حقانیت اسلام با پیروان سایر مذاهب به گفتگو می‌نشست.
سیداحمد مدت درازی نیز در کلکته زندگی کرد و
عمر خود را در راه روشنگری مردم و خدمت به آنان مصروف داشت. سرانجام در روز ۲۰
شعبان ۱۳۶۶ یا ۱۳۶۸ ق در هفتاد و یک سالگی در لکهنو درگذشت و در حسینیه «غفران مآب» به
خاک سپرده شد.
از او آثار فراوانی به زبان‌های فارسی و عربی چاپ و منتشر شده که از جمله آنهاس: حمایه الاسلام، فلسفه الاسلام (در چندین بخش)، ورثه الانبیاء.
دانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ اسلام، فرهنگنامه علمای مجاهد، برگرفته از مقاله «سیداحمد علامه هندی».
