نِداء (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِداء (به کسر نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بلند شدن صدا و ظهور آن و نیز مطلق صدا است. مواردی از این واژه در
نهج البلاغه آمده است.
نِداء به معنای بلند شدن صدا و ظهور آن و نیز مطلق صدا است.
راغب در
مفردات گوید: نداء بلند شدن صدا و ظهور آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق میشود: «ناداه نداء» یعنی او را با بلندترین صدایش خواند: «ناداه: صاح به» پس در نداء بلند شدن صدا در نظر است.
امیرالمومنین (علیهالسلام) بسیار اوقات به اصحابش میفرمود:
«تجّهزوا رحمکم الله فقط نودی فیکم بالرحیل و اقلّوا العرجة علی الدنیا» «
خدا رحمتتان کند، آماده رفتن از
دنیا باشید که با صدای بلند به شما اعلان کوچ شده است، توقّف در دنیا را کم کنید».
(شرحهای خطبه:
)
و نیز فرموده:
«انّ لله ملکا ینادی کلّ یوم لدوا للموت و اجمعوا للفناء و ابنوا للخراب» «خداوند فرشتهاى دارد كه همه روز بانك مىزند: بزاييد براى
مرگ و گرد آوريد براى
فنا و بنا كنيد براى ويران شدن»
(شرحهای خطبه:
)
مواردی از این واژه در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نداء»، ج۲، ص۱۰۲۳.