نُهیتُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُهیتُ: (قُلْ إِنِّي نُهيتُ) «نُهیتُ» (ممنوع شده‌ام) از مادّه «
نَهْی» كه به صورت
فعل ماضی مجهول آورده شده، اشاره به اين است كه: ممنوع بودن پرستش
بت‌ها چيز تازه‌اى نيست بلكه همواره چنين بوده و خواهد بود.
(قُلْ إِنِّي نُهِيتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ قُل لاَّ أَتَّبِعُ أَهْوَاءكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذًا وَ مَا أَنَاْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ) (بگو: من از
پرستش كسانى كه غير از خدا مى‌خوانيد،
نهى شده‌ام. بگو: من از هوا و هوس‌هاى شما، پيروى نمى‌كنم؛ اگر چنين كنم، گمراه شده‌ام؛ و از هدايت‌يافتگان نخواهم بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه از پرستش بت، با بيانى تمام
نهى نموده، و علت
نهى و جهت اين را كه چرا بايد از
بت‌پرستی دورى نمود، ذكر فرموده است، و آن علت عبارت از اين است كه: پرستش بت پيروى هوى است، و در پيروى هوى،
ضلالت و خروج از صف كسانى است كه هدايت الهى شاملشان شده است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نُهیتُ»، ص۶۰۰.
