نُزول (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُزول (به ضم نون) از
واژگان قرآن کریم به معنای فرود آمدن است.
مشتقات
نُزول که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
اَنْزَلْتُمُوهُ (به فتح الف، زاء و سکون نون) به معنای فرود آوردید؛
اَنْزِلْ (به فتح الف، سکون نون و کسر زاء) به معنای فرود آور؛
اَنْزَلْنَا (به فتح الف، سکون نون و فتح زاء) به معنای آفریدیم؛
اَنْزَلَ (به فتح الف، سکون نون و فتح زاء) به معنای آفرید،نازل کرد؛
ما نُنَزِّلُهُ (به ضم نون، فتح نون و تشدید زاء) به معنای نازل نمی‌کنیم است.
نُزول به معنای فرود آمدن است.
اصل
نزول به معنی فرود آمدن است چنان‌که در
مفردات و
مصباح و
اقرب گفته است.
عبارت
راغب چنین است:
«النُّزُولُ فی الاصل: هو انحطاط من علوّ.»
به مواردی از
نُزول که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اَ اَنْتُمْ اَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ اَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ) «آیا شما آن را از ابر فرود آورده‌اید یا ما فرود آورندگانیم؟»
(رَبَّنا اَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ.) «خدایا به ما از
آسمان مائده‌ای فرود آور»
(وَ اَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَاْسٌ شَدِیدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ) (
آهن را آفريديم كه در آن نيروى شديد و منافعى براى مردم است)
(وَ اَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الْاَنْعامِ ثَمانِیَةَ اَزْواجٍ) (و براى شما هشت زوج از چهارپايان آفريد.)
(یا بَنِی آدَمَ قَدْ اَنْزَلْنا عَلَیْکُمْ لِباساً یُوارِی سَوْآتِکُمْ..) (اى فرزندان
آدم! لباسى براى شما آفريديم كه اندام شما را مى‌پوشاند.)
(قَدْ اَنْزَلَ اللَّهُ اِلَیْکُمْ ذِکْراً - رَسُولًا یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیاتِ اللَّهِ.) (به
یقین خداوند چيزى كه مايه تذكر است بر شما
نازل كرده- پيامبرى به سوى شما فرستاده كه آيات روشن خدا را بر شما
تلاوت مى‌كند.)
(وَ اِنْ مِنْ شَیْ‌ءٍ اِلَّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ اِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ) (و هيچ چيز نيست، مگر آن‌كه خزاين آن نزد ماست؛ ولى ما جز به اندازه معيّنى آن را
نازل نمى‌كنيم.)
می‌دانیم که آهن در سنگ‌هااست، انعام ثمانیه در زمین‌اند،
لباس از
زمین تهیّه می‌شود و
رسول در عالم ما است پس علت آمدن «
انزال» در این‌ها چیست: به نظر می‌آید که جواب همه این‌ها آیه ۲۱
حجر در باشد در این آیه به هر چیز
انزال اطلاق شده و چون تدبیر همه از جانب خداوند است اطلاق
انزال بر همه صحیح می‌باشد.
می‌شود گفت: ذرّات آهن در اشعّه کیهانی و گازهای هوا و غیره است و از
آسمان به زمین می‌بارد، می‌شود گفت: نطفه حیوانات از هوا می‌بارد همان‌طور که میکروب‌ها بر گوشت‌ها و پنیرها می‌بارد و مخمّرها بر
آب انگور می‌بارند، بعضی‌ها «رَسُولًا» را
جبرئیل گفته‌اند ولی جمله
(یَتْلُوا عَلَیْکُمْ آیاتِ اللَّهِ) آن را ردّ می‌کند.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «نزول»، ج۷، ص۴۴.
