نَقْض (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَقْض (به فتح نون و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شکستن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن اِنْقاض (به کسر الف و سکون نون) به معنای سنگین کردن است.
نَقْض به معنای شکستن است. خواه ظاهری باشد، مثل: «نَقَضَ العظم» یعنی
استخوان را شکست؛ و خواه معنوی، مثل شکستن
پیمان و در
کلام الله مجید بیشتر در معنوی به کار رفته است.
شکستن ظاهری:
(وَ لا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ اَنْکاثاً) «نباشید مانند زنی که رشته خویش را بعد از
تابیدن شکست و
پنبه کرد و قطعه قطعه نمود».
راجع به این
آیه در «غزل» توضیح داده شده است.
شکستن معنوی:
(وَ لا تَنْقُضُوا الْاَیْمانَ بَعْدَ تَوْکِیدِها) «
عهدها را بعد از تاکید نشکنید».
(الَّذِینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا یَنْقُضُونَ الْمِیثاقَ) «آنان که به عهد خدا
وفا می‌کنند و پیمان محکم را نمی‌شکنند».
(وَ وَضَعْنا عَنْکَ وِزْرَکَ • الَّذِی اَنْقَضَ ظَهْرَکَ) اَنْقَضَ را سنگین کردن گفته‌اند؛ شاید آن مبالغه در سنگینی باشد که گوئی از سنگینی پشت را می‌شکند؛ یعنی: «بار سنگینت را از تو برداشتیم که پشتت را سنگینی می‌کرد».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نقض"، ج۷، ص۱۰۵.
