نَقُصُّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَقُصُّ: (تِلْكَ الْقُرى نَقُصُّ) «نَقُصُّ» از مادّه
«قصّه» گرفته شده است، در اصل به معناى پشت سر هم قرار گرفتن است و چون در شرح يک ماجرا مطالب پشت سر هم پياده مى‌شود به آن قصّه مى‌گويند.
(تِلْكَ الْقُرَى نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَآئِهَا وَ لَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَمَا كَانُواْ لِيُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ يَطْبَعُ اللّهُ عَلَىَ قُلُوبِ الْكَافِرِينَ ) (اينها، شهرها و آبادی‌هايى است كه‌قسمتى از اخبار آن را براى تو شرح مى‌دهيم؛ پيامبرانشان دلايل روشن براى آنان آوردند؛ ولى آنها چنان لجوج بودند كه به آنچه قبلًا تكذيب كرده بودند، ايمان نمى‌آوردند. اين گونه خداوند بر دلهاى
کافران مهر مى‌نهد (و بر اثر لجاجت و ادامه گناه، توان تشخيص را از آنها سلب مى‌كند).)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: (این آیه) و يكى دو آيه بعد از آن، داستان سابق الذكر را خلاصه مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَقُصُّ»، ص۵۹۵.
