نَفْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَفْع (به فتح نون و سکون عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بهره و فائده است.
مَنْفَعَة (به فتح میم، فاء و عین و سکون نون) اسم مصدر است.
مَنافِع (به فتح میم و کسر عین) جمع آن مى‌باشد.
موارد زيادى از آن در
نهج البلاغه آمده است.
نَفْع:
به معنای بهره و فائده است.
مَنْفَعَة اسم مصدر است،
مَنافِع جمع آن مى‌باشد.
موارد زيادى از آن در نهج البلاغه آمده است.
امام علی (علیه‌السلام) در وصیتی به فرزندشان
امام حسن (علیه‌السلام) مینویسند:
«فَإِنَّ خَيْرَ الْقَوْلِ ما نَفَعَ، وَ اعْلَمْ أَنَّهُ لا خَيْرَ في عِلْم لا يَنْفَعُ، وَ لا يُنْتَفَعُ بِعِلْم لا يَحِقُّ تَعَلُّمُهُ.» «بهترين گفته آن است كه سودمند باشد. آگاه باش! دانشى كه
نفع نبخشد در آن خيرى نيست و دانشى كه سزاوار فراگرفتن نيست سود نمى‌بخشد.»
امیرالمومنین (علیه‌السلام) در حکمتی عملکرد
انسان در
دنیا را به دو دسته تقسیم میکنند، و در مورد کسی که برای دنیا عمل میکند میفرماید:
«وَ يأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ، فَيُفْني عُمُرَهُ في مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ» «از فقر اخروی، خويش را در امان مى‌دانند؛ لذا
عمر خود را در راه
منافع ديگران فانى مى‌سازند»
حضرت (علیه‌السلام) در بخشی از نامه‌ای که به
مالک اشتر مینویسد، می فرماید:
«وَ يَجْمَعُونَ مِنْ الْمَنافِعِ، وَ يُؤْتَمَنُونَ عَلَيْهِ مِنْ خَواصِّ الاُْمُورِ وَ عَوامِّها» «از طرفى برقرارى سپاه جز به وسيله
خراج امكان‌پذير نمى‌باشد، زيرا با خراج براى
جهاد با دشمن تقويت مى‌شوند و براى اصلاح خود به آن تكيه مى‌نمايند، و با آن رفع نيازمنديهاى خويش را مى‌كنند.»
موارد زيادى از آن در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نفع»، ج۲، ص۱۰۵۶.
