• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نَعیم (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَعیم: (لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ)
«نَعیم» كه از مادّه‌ «نعمت» است، معناى گسترده‌اى دارد كه همه انواع نعمت‌هاى مادى و معنوى را شامل مى‌شود، حتى نعمت‌هايى كه براى ما محبوسان زندان تن در اين دنيا قابل درک نيست‌. «راغب» در «مفردات» مى‌گويد: «نَعیم» به معناى «نعمت بسيار» است (النَّعِيْمُ النِّعْمَةُ الْكَثِيْرَةُ).
«نَعِيم» در سوره‌ «انفطار» به معناى بهشت جاودانى است و اين كه به صورت «نكره» ذكر شده، براى بيان اهميت، گستردگى و عظمت اين نعمت است كه هيچ كس جز خدا وسعت و عظمت آن را به درستى نمى‌داند، و انتخاب «نَعيم» كه صفت مشبّهه است در اينجا تأكيدى است بر بقاء و استمرار اين نعمت؛ زيرا اين مفهوم معمولًا در صفت مشبّهه نهفته شده است.



ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با نَعیم:

۱.۱ - آیه ۸ سوره لقمان

(إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِيمِ) (ولى كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، باغهاى پرنعمت بهشت از آن آنهاست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در اين آيه بعد از انذار آن خريدار، و تهديدش به عذاب خوار كننده، و سپس عذاب اليم، رجوع شده است به بشارت محسنين، و خوشدل ساختن آنان به بهشت نعيم جاودان، كه‌ خود او وعده داده، و وعده‌اش حق است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۲۰ سوره انسان

(وَ إِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَ مُلْكًا كَبِيرًا) (و هنگامى كه آن جا را ببينى نعمت و ملک عظيمى را مى‌بينى!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى رأيت اول، اين است كه اگر چشم خود را بدانجا يعنى به بهشت بيفكنى، در آنجا نعيمى مى‌بينى كه با زبان قابل وصف نيست، و ملک كبيرى مى‌بينى كه با هيچ مقياسى نمى‌توان تقديرش كرد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۱۳ سوره انفطار

(إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ) (به يقين در آن روز نیکان در بهشت پر نعمتند. )
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اگر كلمه نعيم و جحیم را نكره آورده- بطورى كه گفته شده‌ - براى اين بوده كه بفهماند عظمت آن نعمت و هول و هراس آن دوزخ چيزى نيست كه بتوان به آن پى برد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. لقمان/سوره۳۱، آیه۸.    
۲. انسان/سوره۷۶، آیه۲۰.    
۳. انفطار/سوره۸۲، آیه۱۳.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۵.    
۵. انفطار/سوره۸۲، آیه۱۳.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص۲۹.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۷۰.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۲۴۳.    
۹. لقمان/سوره۳۱، آیه۸.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۱.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۱۴.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۱۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۹۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۹۱.    
۱۵. انسان/سوره۷۶، آیه۲۰.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۹.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۰۹.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۳۰.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۱۷۷.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۲۳.    
۲۱. انفطار/سوره۸۲، آیه۱۳.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۷.    
۲۳. روح المعانی، آلوسی، شهاب الدین، ج۳۰، ص۶۶.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۷۳.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۲۷.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۵۵.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۸۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَعیم»، ص۵۹۱.    






جعبه ابزار