نَزَعَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَزَعَ: (وَ نَزَعَ يَدَهُ) «نَزَعَ» از مادّه «
نَزْع» در اصل، به معناى برگرفتن چيزى از مكانى است كه در آن قرار گرفته است.
مثلًا گرفتن
عبا از دوش، و
لباس از تن در لغت عرب، به
«نزع» تعبير مى‌شود.
همچنين جدا شدن
روح از تن را نيز
«نزع» مى‌گويند و به همين مناسبت گاهى به معناى «خارج كردن» نيز آمده است، كه در آيه مورد بحث به همين معناست.
(وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذَا هِيَ بَيْضَاء لِلنَّاظِرِينَ) (و دست خود را از گريبان بيرون آورد؛ سفيد و نورانى براى بينندگان بود.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى اين جمله به قرينه آيه «
وَ اضْمُمْ يَدَكَ إِلى جَناحِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ»
و آيه «
اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ»
اين است كه
موسی دست خود را از گريبان بيرون كرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَزَعَ»، ص۵۸۳.
