• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نَدْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: ندو (مفردات‌قرآن).


نَدْو (به فتح نون و سکون واو) از واژگان نهج البلاغه به معنای جمع شدن است. این واژه یک بار در نهج البلاغه آمده است.



نَدْو به معنای جمع شدن است. «ندا القوم ندوا: اجتمعوا» «ندّی» نیز به معنای مجلس است.


امیرالمومنین (علیه‌السلام) درباره مرگ فرموده: «فکانّ قد اتاکم بغتة فاسکت نجیّکم و فرّق ندّیکم و عفّی آثارکم» «نجوی کنندگان شما را ساکت کرده و اهل مشورت را پراکنده نموده و آثار شما را محو کرده است». (شرح‌های خطبه: ) «ندیّ» مثل فعیل مردمی که برای مشاوره جمع می‌شوند.


این واژه یک بار در نهج البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۰۲۴.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۱، ص۴۱۱.    
۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۵۶۵، خطبه۲۲۹.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۲۵۱، خطبه۲۲۵.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۵۲، خطبه۲۳۰.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۵۱.    
۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۸۶.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۸۶.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۸، ص۴۹۳.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۴، ص۴۱۹.    
۱۱. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ندو»، ج۲، ص۱۰۲۴.    






جعبه ابزار