نَجْواهُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَجْواهُمْ:(كَثيرٍ مِّن نَّجْواهُمْ) «نَجْواهُمْ» از مادّه
نَجْوا (به فتح نون و سکون جیم) به معنای بیخ گوشی
حرف زدن و سخن سرّی است.
به موردی از کاربرد «نَجْواهُمْ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(لا خَيْرَ في كَثيرٍ مِّن نَّجْواهُمْ إِلاّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْروفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النّاسِ وَ مَن يَفْعَلْ ذَلِكَ ابْتَغاء مَرْضاتِ اللّهِ فَسَوْفَ نُؤْتيهِ أَجْرًا عَظيمًا) «بسيارى از سخنان در گوشى و جلسات محرمانه آن‌ها،
خیر و سودى ندارد؛ مگر كسى كه از اين راه،
دعوت به كمک كردن به ديگران، يا كار نيک، يا
اصلاح در ميان مردم كند؛ و هر كس براى به
دست آوردن خشنودى خداوند چنين كند، به زودى پاداش بزرگى به او خواهيم داد.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(لا خَيْرَ في كَثيرٍ مِّن نَّجْواهُمْ إِلاّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْروفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النّاسِ) راغب مى‌گويد: وقتى بگويى: ناجيته معنايش اين است كه من با او مطلبى سرى و بيخ گوشى در ميان نهادم، و اصل اين
کلمه از ماده نجوة گرفته شده كه به معناى زمين خلوتى است كه تو با كسى در آنجا خلوت كنى. اين سخن راغب بود.
و بنا به گفته وى كلمه نجوى به معناى گفتگوى سرى و پنهانى است، و چه بسا كه اين كلمه درباره شخص دو طرف صاحب نجوى نيز اطلاق گردد.
يعنى به خود آن دو نيز نجوا گويند.
هم چنان كه
قرآن کریم فرموده:
(وَ إِذْ هُمْ نَجْوى) (زمانى كه ايشان نجوا بودند) يعنى با يک‌ديگر نجوا كردند.
مکارم شیرازی در
تفسیر نمونه می‌فرمایند:
«نجوى» تنها به معنى سخنان درگوشى نيست، بلكه هرگونه جلسات سرّى و مخفيانه را نيز شامل مى‌شود، زيرا - همان‌طور كه در
قبل اشاره كرديم - اين كلمه در اصل از مادّۀ «نجوة» (بر
وزن دفعة) به معنى «سرزمين مرتفع» گرفته شده است، چون سرزمين‌هاى مرتفع از اطراف خود جدا هستند و از آنجا كه جلسات سرّى و سخنان درگوشى از اطرافيان جدا مى‌شود، به آن «نجوى» گفته‌اند و بعضى معتقدند كه همۀ اين‌ها از مادّه «نجات» به معنى «رهايى» گرفته شده است، زيرا يک نقطه مرتفع از هجوم
سیلاب در
امان است، و يک مجلس سرّى يا سخن درگوشى از اطلاع ديگران بركنار مى‌باشد.
طبق آيۀ مورد بحث در غالب جلسات محرمانه كه براساس نقشه‌هاى شيطنت‌آميز بنا شده
خیر و سودى نيست، مگر اين‌كه كسى در نجواى خود، توصيه به
صدقه و كمک به ديگران، يا انجام كار نيک و يا
اصلاح در ميان مردم مى‌كند.
}}
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نجواهم»، ج۴، ص ۳۹۴.
