نَبی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَبی (به فتح نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
پیامبر است.
این
کلمه اگر به معنی
فاعل باشد معنایش
خبر دهنده است که پیامبر از جانب
خدا خبر می‌دهد، و اگر به معنی
مفعول باشد معنایش خبر داده شده است که نبیّ از جانب خدا خبر داده می‌شود.
حضرت علی (علیه‌السلام) در سخنانش از این واژه استفاده نموده است.
نَبی‌ء به معنای پیامبر است.
این کلمه اگر به معنی فاعل باشد معنایش خبر دهنده است که پیامبر از جانب خدا خبر می‌دهد، و اگر به معنی مفعول باشد معنایش خبر داده شده است که نبیّ از جانب خدا خبر داده می‌شود، ولی ظاهرا مراد معنای اوّل است که اهل لغت گفته‌اند: «النبیّ: المخبر عن الله.»
یکی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
نبوّت مصدر است به معنی پیامبری، امام علی (علیه‌السلام) راجع به این‌که در
کوه حراء با
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بوده می‌فرماید:
«وَ لَقَدْ كانَ يُجاوِرُ في كُلِّ سَنَة بِحِراءَ، فَأَراهُ وَ لا يَراهُ غَيْري... أَرَى نورَ الْوَحْيِ وَ الرِّسالَةِ، وَ أَشُمُّ ريحَ النُّبوَّةِ.» «وى مدّتى از
سال، مجاور كوه حرا مى‌شد، تنها من او را مشاهده مى‌كردم و كسى جز من او را نمى‌ديد....من
نور وحی و
رسالت را مى‌ديدم و نسيم نبوّت را استشمام مى‌كردم.»
این لفظ به صورت مفرد و جمع به دفعات در
نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نبی»، ج۲، ص۱۰۰۶.
