نعمتهای بهشت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
آیات قرآن به نعمتهای
بهشت اشاره شده است.
رضوان خداوند و خشنودى او از
بهشتیان، بزرگ‌ترين
نعمت بهشت:
۱. «قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍ مِّن ذَلِكُمْ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ
جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ
وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ؛
بگو: آیا شما را از چیزی آگاه کنم که از این (سرمایه‌های مادی)، بهتر است؟» برای کسانی که پرهیزگاری پیشه کرده‌اند، (و از این سرمایه‌ها، در راه مشروع و
حق و
عدالت، استفاده می‌کنند،) در نزد پروردگارشان (در جهان دیگر)، باغهایی است که نهرها از پای درختانش می‌گذرد؛ همیشه در آن خواهند بود؛ و همسرانی پاکیزه، و خشنودی خداوند (نصیب آنهاست). و خدا به (امور) بندگان، بیناست.»
۲. «وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ
جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي
جَنَّاتِ عَدْنٍ
وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ؛
خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت
وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان (نصیب آنها ساخته)؛ و (خشنودی و) رضای خدا، (از همه اینها) برتر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!»
بهشت، سراى نعمتهاى الهى:
۱. «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُواْ وَاتَّقَوْاْ لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلأدْخَلْنَاهُمْ
جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛
و اگر
اهل کتاب ایمان بیاورند و
تقوا پیشه کنند،
گناهان آنها را می‌بخشیم؛ و آنها را در باغهای پرنعمت بهشت، وارد می‌سازیم.»
۲. «يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ
وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ؛
پروردگارشان آنها را به رحمتی از ناحیه خود، و رضایت (خویش)، و باغهایی از بهشت
بشارت می‌دهد که در آن، نعمتهای جاودانه دارند.»
۳. «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمَانِهِمْ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمُ الأَنْهَارُ فِي
جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛
(ولی) کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، پروردگارشان آنها را در پرتو ایمانشان هدایت می‌کند؛ از زیر (قصرهای) آنها در باغهای بهشت، نهرها جاری است.»
۴. «الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِّلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي
جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛
حکومت و فرمانروایی در آن روز از آن خداست؛ و میان آنها داوری می‌کند: کسانی که یمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند، در باغهای پرنعمت بهشتند»
۵. «وَاجْعَلْنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ؛
و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان!»
۶. «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ
جَنَّاتُ النَّعِيمِ؛
(ولی) کسانی که ایمان آورده و
اعمال صالح انجام داده‌اند، باغهای پرنعمت بهشت از آن آنهاست.»
۷. «فِي
جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛
در باغهای پر نعمت بهشت (جای دارند)!»و نیز--)
۸. «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي
جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ؛
ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند.»
۹. «فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِيمٍ؛
در رَوح و ریحان و بهشت پرنعمت است!»
۱۰. «إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ
جَنَّاتِ النَّعِيمِ؛
مسلّماً برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است!»
۱۱. «أَيَطْمَعُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٍ؛
آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر
نعمت الهی وارد کنند؟!»
۱۲. «وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا؛
و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را می‌بینی!»
۱۳. «إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ؛
به یقین
نیکان در نعمتی فراوانند.» و نیز--)
نعمتهاى بهشتى، تمام‌ناشدنى و پايان‌ناپذير:
۱. «يُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُم بِرَحْمَةٍ مِّنْهُ
وَرِضْوَانٍ وَجَنَّاتٍ لَّهُمْ فِيهَا نَعِيمٌ مُّقِيمٌ؛
پروردگارشان آنها را به رحمتی از ناحیه خود، و رضایت (خویش)، و باغهایی از بهشت بشارت می‌دهد که در آن، نعمتهای جاودانه دارند.»
۲. «وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَى؛
و هرگز چشمان خود را به نعمتهای مادی، که به گروه‌هایی از آنان داده‌ایم، میفکن! اینها شکوفه‌های زندگی دنیاست؛ تا آنان را در آن بیازماییم؛ و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است!»
۳. «يُطَافُ عَلَيْهِم بِصِحَافٍ مِّن ذَهَبٍ وَأَكْوَابٍ وَفِيهَا مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَأَنتُمْ فِيهَا خَالِدُونَ؛
(این در حالی است که) ظرفها(ی غذا) و جامهای طلائی (شراب طهور) را گرداگرد آنها می‌گردانند؛ و در آن (بهشت) آنچه دلها می‌خواهد و چشمها از آن لذت می‌برد موجود است؛ و شما همیشه در آن خواهید ماند!»
نعمتها و روزيهاى فراوان و بى‌شمار بهشت:
«... وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيهَا بِغَيْرِ حِسَابٍ؛
... ولی هر کس کار شایسته‌ای انجام دهد -خواه مرد یا
زن- در حالی که
مؤمن باشد آنها وارد بهشت می‌شوند و در آن روزی بی‌حسابی به آنها داده خواهد شد.»
نعمتهاى بى‌پايان بهشت، نشانگر فضل و رحمت خدا:
«... وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِي رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَاؤُونَ عِندَ رَبِّهِمْ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ؛
... امّا کسانی که
ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند در باغهای بهشتند و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است؛ این است
فضل (و بخشش) بزرگ!»
به اعتقاد
امام خمینی نعمتهای بهشتی بسیار متنوع و گسترده است و هرآنچه نفس به آن تمایل دارد و از آن لذت می‌برد در آنجا حاضر است. ایشان با استناد به آیه
(مَا تَشْتَهِیهِ الْاَنفُسُ)،
معتقد است اگر اعمال و رفتار و حرکات مطابق شریعت نباشد، بهشت اعمال نصیب کسی نمی‌شود.
ایشان با بیان اقسام بهشت؛
جنت افعال،
جنت صفات و
جنت ذات،
جنت ذات را غایت علم بالله و
معارف الهی می‌داند و
جنت صفات را نتیجه تهذیب نفس و ارتیاض می‌داند و
جنت اعمال را صورت قیام به عبودیت و نتیجه آن می‌داند.
امام خمینی درباره کیفیت قدرت و انشاء نفس انسان در ایجاد نعمتهای بهشتی معتقد است نفس در جهان دیگر بر ایجاد نعمتها، و اجرام و مقادیر قادر بوده و می‌تواند
جنتی و بهشتی را ایجاد کند که عرضش از مشرق تا مغرب باشد یا بر ایجاد درختان و رودخانه‌ها و آنچه مشتهی نفس اوست، قادر می‌باشد.
ایشان با استناد به حدیثی، می‌گوید: برای اهل بهشت بتوسط ملائکه کاغذی به مضمون «سلام من الحی القیوم» می‌آید و در ذیل آن می‌گوید: هرچه عبد من اراده کند موجود می‌شود و این منافاتی با ایجاد
جنت و نعمتهای آن، توسط مؤمن ندارد.
آبشارهای بهشت (قرآن)،
آشامیدنی‌های بهشت (قرآن)،
باغهای بهشت (قرآن)،
پشتی‌های بهشت (قرآن)،
تخت‌های بهشت (قرآن)،
چشمه‌های بهشت (قرآن)،
حورالعین در بهشت (قرآن)،
خدمتکاران بهشت (قرآن)،
خوردنی‌های بهشت (قرآن)،
خیمه‌های بهشت (قرآن)،
درختان بهشت (قرآن)،
روزی‌های بهشت (قرآن)،
ریحان بهشت (قرآن)،
سایه‌های بهشت (قرآن)،
ظرف‌های بهشت (قرآن)،
فرش‌های بهشت (قرآن)،
گوشت‌های بهشت (قرآن)،
لباس‌های بهشت (قرآن)،
مشک بهشت (قرآن)،
میوه‌های بهشت (قرآن)،
نهر آب بهشت (قرآن)،
نهر شراب بهشت (قرآن)،
نهر شیر بهشت (قرآن)،
نهر عسل بهشت (قرآن)،
همسران بهشتی (قرآن).
•
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۵۸، برگرفته از مقاله «نعمتهای بهشت». •
دانشنامه امام خمینی ، تهران،
موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی ، ۱۴۰۰ شمسی.
