• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نعق (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَعْق‌ (به فتح نون و سكون عين) از واژگان قرآن کریم به معنای فریاد کشیدن و صیحه زدن است. این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.



نَعْق‌: فریاد کشیدن و صیحه زدن است. گویند: «نَعَقَ‌ الرّاعی بغنمه» چوپان به گوسفندانش بانگ زد و زجرشان کرد؛ «نَعَقَ‌ الغراب: صاح» کلاغ فریاد کشید؛ «نَعَقَ‌ المؤذّن» صدایش را به اذان گفتن بلند کرد.


(وَ مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا کَمَثَلِ الَّذِی‌ یَنْعِقُ‌ بِما لا یَسْمَعُ اِلَّا دُعاءً وَ نِداءً) «حکایت کافران (در اینکه سخن پیامبران را می‌شنوند و اعتنا نمی‌کنند) چنان است که شخصی به حیوانی که جز صدائی و ندائی نمی‌شنود، بانگ زند». این آیه در «دعو» مشروحا گفته شده است.


این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۸۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۲۳۹.    
۴. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۹۲۶.    
۵. زمخشری، کشاف، ج۱، ص۲۱۴.    
۶. بقره/سوره۲، آیه۱۷۱.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۴۲۰.    
۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱، ص۶۳۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۴۶۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۱۶۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نعق"، ج۷، ص۸۳.    






جعبه ابزار