نشور (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نشور: (جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً) واژه
«نشور» در اصل از «
نشر» به معناى گستردن، در مقابل پيچيدن است.
اين تعبير، ممكن است اشاره، به گسترش
روح، به هنگام بيدارى در سراسر بدن باشد كه بى شباهت به زنده شدن بعد از
مرگ نيست، و يا اشاره، به گسترش انسان‌ها در صحنه اجتماع و حركت براى كارهاى مختلف زندگى در روى
زمین.
(وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَ النَّوْمَ سُبَاتًا وَ جَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا) (او كسى است كه
شب را براى شما پوشش قرار داد، و
خواب را مايه استراحت، و
روز را وسيله حيات (و حركت).)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: معناى نشور قرار دادن روز، اين است كه حركت و طلب رزق را در روز قرار داده است. و اين معانى، يعنى پوشيدن خداى تعالى آدميان را با لباس شب، و قطع ايشان از عمل و جنب و جوش و سپس منتشر كردنشان در روز براى سعى و عمل، حالش حال همان گستردن سايه و دليل قرار دادن آفتاب بر وجود سايه و گرفتن سايه به وسيله آفتاب به سوى خود مى‌باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نشور»، ص۵۸۷.
