ناپسندی تکدی (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تکدی از ریشه «ک د ی» و در
لغت به معنای
صلابت،
حبس و منع و
بخل ورزیدن
آمده است و در کاربرد عام زبان
عربی و
فارسی به معنای حاجت خواستن از دیگران و به تعبیر دیگر آشکارا گدایی کردن است.
بر اساس برخی از
آیات قرآن، تکدی امری
مکروه و ناپسند قلمداد شده است.
تکدی و پافشاری بر گدایی، امری مکروه و ناپسند می‌باشد:
«للفقراء الذین احصروا فی سبیل الله لایستطیعون ضربـا فی الارض یحسبهم الجاهل اغنیاء من التعفف تعرفهم بسیمـهم لایسـلون الناس الحافـا...؛
(
انفاق شما، مخصوصا باید) برای نیازمندانی باشد که در راه
خدا، در تنگنا قرار گرفته‌اند؛ (و توجه به آیین خدا، آنها را از وطنهای خویش آواره ساخته؛ و شرکت در میدان
جهاد، به آنها اجازه نمی‌دهد تا برای تامین هزینه زندگی، دست به کسب و تجارتی بزنند؛) نمی‌توانند مسافرتی کنند (و سرمایه‌ای به دست آورند؛) و از شدت خویشتن داری، افراد ناآگاه آنها را بی نیاز می‌پندارند؛ اما آنها را از چهره‌هایشان می‌شناسی؛ و هرگز با اصرار چیزی از مردم نمی‌خواهند. (این است مشخصات آنها!) و هر چیز خوبی در راه خدا انفاق کنید،
خداوند از آن آگاه است».
«
الحاف در سؤال» یعنی اصرار (
تکدی) در درخواست
کراهت دارد، زیرا خدا همین معنا را از فقرای
عفیف نفی کرد.
یکی از گناهان بزرگ تکدی و سؤال و تقاضای از مردم بدون نیاز است، و در
روایات متعددی از این کار، نکوهش شده، در حدیثی از
پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌خوانیم:
لا تحل الصدقة لغنی: "
صدقات برای افراد بی نیاز
حرام است".
و در حدیث دیگری از همان حضرت آمده است:
من سئل و عنده ما یغنیه فانما یستکثر من جمر جهنم؛ " کسی که از مردم در خواست کند در حالی که به مقدار کفایت دارد، آتش
دوزخ را برای خود افزون می‌سازد".
همچنین در روایات وارد شده که: "
شهادت سائل به کف پذیرفته نیست".
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «ناپسندی تکدی».
