• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

میقات (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





میقات (به کسر میم و فتح قاف) به معنای وعده وقت دار و نیز مکان معین شده برای عملی است.



میقات به معنای وعده وقت دار و نیز مکانی که معین شده برای عملی مثل مواقیت حج که مکانهائی است برای احرام بستن چنانکه طبرسی فرموده است. عبارت راغب در بیان معنی اخیر گنگ است.


(وَ واعَدْنا مُوسی‌ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ اَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ اَرْبَعینَ لَیْلَةً) «به موسی سی شب را وعده کردیم و آن‌ را با ده شب از اتمام نمودیم پس وعده وقت دار خدا چهل شب گردید.» میقات در آیه به معنای وعده معین است چنانکه در صدر آیه فرموده‌ (وَ واعَدْنا مُوسی‌ ثَلاثِینَ لَیْلَةً.)
ایضا در آیه‌ (وَ اخْتارَ مُوسی‌ قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا لِمِیقاتِنا) (موسی از قوم خود، هفتاد تن از مردان را برای میعادگاه ما برگزید.) و نیز در آیه‌ (فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِیقاتِ‌ یَوْمٍ مَعْلُومٍ‌) (سرانجام ساحران برای وعده‌گاه روز معیّنی جمع‌آوری شدند.)
در آیه‌ (اِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کانَ‌ مِیقاتاً) «روز فصل وقت رسیدن به حساب است. یا وقت از هم پاشیدگی این عالم است.» ظاهرا به معنای وقت است.
(یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْاَهِلَّةِ قُلْ هِیَ‌ مَواقِیتُ‌ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِ‌) «از تو از هلال‌ها پرسند بگو آنها (برای روشن شدن) وقتها است برای مردم و حج


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۳۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۷۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۲۷.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۲، ص۲۶.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۸۷۹.    
۶. اعراف/سوره۷، آیه۱۴۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۳۵.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۰۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۴۹.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۴۲.    
۱۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۵۵.    
۱۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۹.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۶۹.    
۱۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۳۵۰.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۳۶۸.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۷۰.    
۱۷. شعراء/سوره۲۶، آیه۳۸.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۸.    
۱۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۷۴.    
۲۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۸۳.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۸.    
۲۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۹.    
۲۳. نبا/سوره۷۸، آیه۱۷.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۵.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۶۸.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۴۲.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۳۷.    
۲۸. بقره/سوره۲، آیه۱۸۹.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۵۵.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۸۰.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۲۶.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۲۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «میقات»، ج۷، ص۲۳۲.    






جعبه ابزار