• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

میرزا سلیمان تنکابنی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تنکابنی، سلیمان بن محمدرفیع عبدالمطلب، حکیم، متکلم، فقیه و پزشک شیعی ایرانی قرن سیزدهم می‌باشد.



از تاریخ تولد او اطلاعی در دست نیست. وی در سلیمان آباد تنکابن که بعدها خود آن‌جا را آباد کرد، در خانواده ای عالم، فاضل و پرهیزگار به دنیا آمد.
[۱] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۳، ص۲۹۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
[۲] محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۸۱، تهران ۱۳۶۹ ش.
[۳] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.



او در زادگاه خود به تحصیل علوم دینی پرداخت، و سپس برای تکمیل تحصیل همراه برادرش، ملاعبدالمطلب، به عتبات عالیات سفر کرد.
[۴] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
[۵] محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۷، قم ۱۳۷۲ ش.
بعد از فراغت از تحصیل سطوح به اصفهان رفت و از مجالس درس مشاهیر علمای عصر بهره مند شد.
[۶] محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۷، قم ۱۳۷۲ ش.



میرزا سلیمان، مدت بیست ودو سال، علوم عقلی بویژه آرای صدرالدین شیرازی را نزد ملاعلی نوری (متوفی ۱۲۴۶) و علوم نقلی را نزد ملامحمدعلی نوری (متوفی ۱۲۵۲) آموخت.


وی سپس به تدریس شرح تجرید، شوارق، شرح لمعه و تفسیر انوارالتنزیل قاضی بیضاوی مشغول شد.
[۷] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
[۸] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
[۹] منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، ج۱، ص۳۹، تهران ۱۳۵۹ ش.



او با ملامحراب گیلانی حکیم و عارف اصفهان (متوفی ۱۲۱۷) مراوده و مصاحبت داشت.
[۱۰] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۱] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.



وی نزد ملااسماعیل الاعرج اصفهانی طب آموخت و در آن فن مهارت یافت و در اصفهان به تدریس قانون ابن سینا پرداخت. در مقابل ملااسماعیل الاعرج نزد او شرح تجرید آموخت.
[۱۲] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۳] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.



تنکابنی پس از وصول به مقامات عالی علمی در پی درخواست والی مازندران و توصیه استادش، آخوند نوری، بعد از چند سال به تنکابن برگشت و به حل وفصل امور مردم پرداخت.


او حدود ۱۲۵۰ درگذشت.
[۱۴] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۵] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۲، تهران.
[۱۶] محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.
پیکر او را به نجف اشرف منتقل کردند و در جوار امیر مؤمنان علی علیه‌السلام به خاک سپردند.
[۱۷] محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.



میرزا محمدبن سلیمان تنکابنی، مؤلف قصص العلماء، فرزند میرزا سلیمان تنکابنی است.


آثار به جا مانده از میرزاسلیمان به فارسی و عربی عبارت است از: شرح بر شواهدالربوبیه ملاصدرا؛ شرح بر زادالمعاد علامه مجلسی؛ شرح بر فوائد ضیائیه نورالدین عبدالرحمان جامی؛ و آثاری در پزشکی، ادبیات و غیره.
[۱۸] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
[۱۹] محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۲، تهران.
[۲۰] محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.
[۲۱] محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.



(۱) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
(۲) محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
(۳) محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، تهران.
(۴) محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، قم ۱۳۷۲ ش.
(۵) منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، تهران ۱۳۵۹ ش.
(۶) محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، تهران ۱۳۶۹ ش.

 
۱. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۳، ص۲۹۸، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۲. ↑ محمدعلی مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۸۱، تهران ۱۳۶۹ ش.
۳. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
۴. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
۵. ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۷، قم ۱۳۷۲ ش.
۶. ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۷، قم ۱۳۷۲ ش.
۷. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
۸. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
۹. ↑ منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، ج۱، ص۳۹، تهران ۱۳۵۹ ش.
۱۰. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
۱۱. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
۱۲. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
۱۳. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۱، تهران.
۱۴. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
۱۵. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۲، تهران.
۱۶. ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.
۱۷. ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.
۱۸. ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ج۲، قسم ۲، ص۶۰۹، جزء ۲: الکرام البررة، مشهد ۱۴۰۴.
۱۹. ↑ محمد بن سلیمان تنکابنی، کتاب قصص العلماء، ج۱، ص۷۲، تهران.
۲۰. ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.
۲۱. ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۱۱۸، قم ۱۳۷۲ ش.


دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تنکابنی»، شماره۳۹۵۰.    


رده‌های این صفحه : تراجم | علمای شیعه | علمای قرن سیزدهم | فقهای شیعه
جعبه ابزار