مِسْکینِ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِسْکینِ:(وَ لا يَحُضُّ عَلَى طَعامِ الْمِسْكينِ) «مِسْکینِ» (به کسر میم و سکون سین) به معنای درمانده است.
آیه مورد بحث به مسئله
اطعام «مستمندان» كه از مهم‌ترين كارهاى
خیر است اشاره مى‌كند و مى‌گويد اگر خود
قادر به اطعام مستمندى نيستى ديگران را به آن تشويق كن. اصل آيه اين است:
«و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌كرد.»
(وَ لا يَحُضُّ عَلىٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ).
جالب توجه اين كه نمى‌گويد: «اطعام نمى‌كرد» مى‌گويد: ديگران را وادار به اطعام نمى‌كرد، اشاره به اين كه اولا تنها اطعام كردن يک فرد، مشكل مستمندان را حل نمى‌كند، بايد ديگران را نيز دعوت به اين كار خير كرد تا جنبۀ عمومى پيدا كند.
به موردی از کاربرد «مِسْکینِ» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ لا يَحُضُّ عَلَى طَعامِ الْمِسْكينِ) «و هرگز بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌نمود.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(وَ لا يَحُضُّ عَلى طَعامِ الْمِسْكينِ) مصدر «حض» كه فعل يحض مضارع از آن است، به معناى تحريک و تشويق كردن است، و آيه مورد بحث در مقام بيان علت دستور قبلى (بگيريد و ببنديد و در آتش بيفكنيد) است، مى‌فرمايد بدين علت چنين دستور داديم كه وى به خداى عظيم
ایمان نمى‌آورد، و مردم را به اطعام مسكينان تشويق نمى‌كرد، بلكه در اين باره مسامحه مى‌كرد، و از رنج بينوايان احساس ناراحتى نمى‌نمود.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مسکین»، ج۲، ص ۳۸۲.
