مِرْیَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مِرْیَة:
(تَكُ فِي مِرْيَةٍ) مِرْیَة: بر وزن جزيه و بر وزن قريه است.
مِرْیَة: به معناى «ترديد در تصميم‌گيرى» است و بعضى به معناى شک توأم با قراين تهمت گرفته‌اند.
ريشه اصلى اين لغت از
«مريت الناقة» به معنى فشار دادن پستان شتر بعد از گرفتن شير است به اين اميد بقايايى كه در پستان است بيرون آيد.
از آن‌جا كه اين كار با شک و ترديد انجام مى‌شود اين كلمه به هرگونه شک و ترديد اطلاق شده است.
اگر به «مجادله»،
«مراء» گفته مى‌شود، نيز به خاطر اين است كه
انسان مى‌كوشد آن‌چه در ذهن طرف است بيرون آورد.
به موردی از کاربرد
مِرْیَة در
قرآن، اشاره می‌شود:
(فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَؤُلاء مَا يَعْبُدُونَ إِلاَّ كَمَا يَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ) (پس ترديدى در باطل بودن معبودهايى كه آن‌ها مى‌پرستند، به خود راه مده. آن‌ها همان گونه اين معبودها را پرستش مى‌كنند كه پدرانشان قبلًامى‌پرستيدند و ما نصيبشان را بى كم و كاست به آنان خواهيم داد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين جمله تفريع بر مطالب گذشته و شرح مفصل داستان‌هاى امم گذشته است كه با شرک ورزيدن به
خدا و فساد انگيزى در زمين به خود ستم كردند و خدا هم ايشان را به عذاب خود بگرفت. و مقصود از اشاره هؤلاء قوم رسول خدايند.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مِرْیَة»، ج۴، ص۲۸۴.
